«Ανάμεσα στο διάστημα που έχουμε αποφασίσει να αποσυνδεθούμε από τις αλκοολικές μας πεποιθήσεις αλλά δεν έχουμε ακόμη αποκτήσει την ασφάλεια μιας πνευματικής αφύπνισης επικρατεί μια «σκοτεινή νύχτα της ψυχής» όπου αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως δύναμη καθοδήγησης. Το πέρασμά μας μέσα από αυτήν την τρομακτική και συχνά χαοτική περίοδο ανασφάλειας και αμφιβολίας είναι το στάδιο όπου βιώνουμε τη δύναμη του προγράμματός μας και συνειδητοποιούμε τη σημασία της υπηρεσίας που προσφέρουμε και λαμβάνουμε». ΜΚΒ σελ. 359

Μεταξύ των οικείων δυσλειτουργικών συμπεριφορών και τρόπων σκέψης και της συναισθηματικής νηφαλιότητας μπορεί να υπάρχει μια περίοδος αναμονής στο διάδρομο της πνευματικότητας. Ακόμη και εδώ υπάρχει μια ευκαιρία να αναπτύξουμε υπομονή, ανεκτικότητα και αυτο-αποδοχή.

Καθώς αναμένουμε διαύγεια, άλλα ΕΠΑ μάς ενθαρρύνουν λέγοντάς μας: «Έλα ξανά». Κινούμαστε προς τα εμπρός ανακαλύπτοντας μια Ανώτερη Δύναμη που υποστηρίζει τη θεραπεία μας. Ευτυχώς με την πάροδο του χρόνου ο πόνος μικραίνει και η ανακούφιση έρχεται πιο γρήγορα από ότι φανταζόμασταν.

Ενώ ίσως να μην ολοκληρωθεί η δουλειά με όλες τις πλευρές μας, η ικανοποίηση μέσα από την απόκτηση κάποιου επιπέδου συναισθηματικής νηφαλιότητας, από το ότι έχουμε θρηνήσει κομμάτια του εαυτού μας και από το ότι επιβιώσαμε από τη διαδικασία μάς δίνει δύναμη να συνεχίσουμε με τη δουλειά που δεν έχει τελειώσει. Γνωρίζουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και άλλες πτυχές μέσα από τη σταθερή γνώση ότι η πνευματική αφύπνιση που αναζητούμε μας περιμένει. Με ελπίδα και αγάπη στην καρδιά μας ενθαρρύνουμε άλλους στο δικό τους πέρασμα. Αυτή είναι η ανώτερη μορφή υπηρεσίας: να μιλάμε μέσα από την εμπειρία μας για τη δύναμη και την ελπίδα που έχουμε αποκτήσει.

Σήμερα θα μοιραστώ την εμπειρία μου του να είμαι στον πνευματικό διάδρομο μεταξύ του δυσλειτουργικού τρόπου σκέψης και της συναισθηματικής νηφαλιότητας και για το πώς ήμουν ικανός να βρω την ανοιχτή πόρτα προς την άλλη πλευρά.